Konuşurken ki ses tonunuz, cümleleriniz de kullandığınız buna dair kalıplar ve özellikle de iletişimi ayıran üçlü yapı, cümleler, emirler ve sorular. Uzaklaştırıcı kullanan insanlar cümlenin sonunda ses tonunu yükseltmeye eğilimlidir. İfadenin veya cümlenin sonunda artan bu infleksiyonlar, aşağıdaki örneklerde italikle gösterilecek.
Kadınlar ve Düzelteç ile ilgili özel bir durum söz konusudur. Maalesef hala bir çok iş koluna erkeklerin hakim olduğu bir konumdayız. Bu yüzden bir bayan eğitmen veya konuşmacı olarak sunuma gittiğinizde çoğu dinleyicinizin erkek olduğunu görebilirsiniz
Merak uyandıran bir hikaye anlatmak sunuma başlamak için iyi bir yöntemdir. Araştırmalar gösteriyor ki beynimiz öykücülüğe fiziksel olarak çekim duyuyor. Ebeveynleri “Bir varmış bir yokmuş” der demez çocukların nasıl dikkat kesildiğini fark ettiniz mi? Bu tepki yetişkin olduğumuzda yok olmuyor. Aslında hikaye anlatmak ve tecrübeleri paylaşmak insanların günlük olarak yaptığı bir şey. Bu yüzden bunu sunumlarınıza eklemek çok da zorlayıcı olmasa gerek.
Hikayeniz kısa ve anlatmak istediğiniz şeyle ilgili olmalı. Ancak onu detaylarla şişirmeyin. Konu hakkında neden bu kadar tutkulu olduğunuzu göstermek kendinizi daha iyi tanımalarını sağlayabilir. Aynı zamanda başkalarının örnek alabileceği biri hakkında da hikaye anlatabilirsiniz.
“Well Said! Presentations and Conversations That Get Results!”’ın yazarı Darlene Price, bir konuşmacı olarak sunumun başında ders verici bir öykü, masal, tarihi bir olay hatta güzel bir şaka bile kullanabileceğinizi vurguluyor. Can alıcı nokta, konunuzun özüyle ilgili kısa bir hikaye anlatarak başlamak. Price aynı zamanda kendi “Bir varmış bir yokmuş” versiyonunuzu oluşturmanıza yardımcı olabilecek bazı sorular da öneriyor.
Siz (veya bir başkası) mesajınızla ilgili nasıl zorluklar yaşadınız?
Siz (veya bir başkası) bunu nasıl aştınız?
Size kim ya da ne yardımcı oldu?
Siz (veya bir başkası) bundan nasıl dersler çıkardı?
Dinleyicilerinizin hikayeden sonra ne hissetmesini veya yapmasını istiyorsunuz?
